Zacznijmy prosto. Co to jest izolacja? Gdzie się go stosuje i jaki jest jego cel? Według Merriam Webster izolowanie definiuje się jako „oddzielenie od ciał przewodzących za pomocą materiałów nieprzewodzących, aby zapobiec przenoszeniu energii elektrycznej, ciepła lub dźwięku”. Izolację stosuje się w różnych miejscach, od różowej izolacji ścian nowego domu po płaszcz izolacyjny na kablu prowadzącym. W naszym przypadku izolacja to produkt papierowy, który oddziela miedź od stali w silniku elektrycznym.
Celem tej kombinacji szczelin i klinów jest zapobieganie stykaniu się miedzi z metalem i utrzymywanie go na miejscu. Jeżeli miedziany drut magnetyczny zetknie się z metalem, miedź uziemi obwód. Uzwojenie miedzi spowoduje uziemienie systemu i nastąpi zwarcie. Uziemiony silnik należy rozebrać i złożyć od nowa, aby mógł być ponownie używany.
Kolejnym krokiem w tym procesie jest izolacja faz. Napięcie jest kluczowym składnikiem faz. Standardem mieszkaniowym jest napięcie 125 woltów, natomiast 220 woltów to napięcie wielu domowych suszarek. Obydwa napięcia dochodzące do domu są jednofazowe. To tylko dwa z wielu różnych napięć stosowanych w przemyśle aparatury elektrycznej. Dwa przewody wytwarzają napięcie jednofazowe. Przez jeden z przewodów przebiega zasilanie, a drugi służy do uziemienia systemu. W silnikach trójfazowych lub wielofazowych wszystkie przewody mają zasilanie. Niektóre z napięć pierwotnych stosowanych w trójfazowych urządzeniach elektrycznych to 208 V, 220 V, 460 V, 575 V, 950 V, 2300 V, 4160 V, 7,5 kv i 13,8 kv.
Podczas uzwojenia silników trójfazowych należy rozdzielić uzwojenia na zwojach końcowych podczas umieszczania cewek. Zwoje końcowe lub głowice cewek to obszary na końcach silnika, w których drut magnetyczny wychodzi ze szczeliny i ponownie wchodzi do szczeliny. Izolacja faz służy do ochrony tych faz przed sobą. Izolacją fazową mogą być produkty typu papier, podobne do tej stosowanej w szczelinach, lub może to być tkanina klasy lakieru, zwana także materiałem termicznym H. Materiał ten może zawierać klej lub lekką domieszkę miki, aby zapobiec przyklejaniu się do siebie. Produkty te służą do zapobiegania stykaniu się oddzielnych faz. Jeżeli ta powłoka ochronna nie została nałożona i fazy przypadkowo się zetkną, nastąpi zwarcie i silnik będzie musiał zostać zregenerowany.
Po wprowadzeniu izolacji szczeliny, umieszczeniu cewek z drutem magnetycznym i założeniu separatorów faz następuje izolacja silnika. Następny proces polega na związaniu zwojów końcowych. Termokurczliwa poliestrowa taśma sznurująca zwykle kończy ten proces poprzez zabezpieczenie drutu i separatora faz pomiędzy zwojami końcowymi. Po zakończeniu sznurowania silnik będzie gotowy do podłączenia przewodów. Sznurowanie tworzy i kształtuje główkę cewki tak, aby pasowała do kielicha końcowego. W wielu przypadkach głowica cewki musi być bardzo ciasna, aby uniknąć kontaktu z dzwonkiem końcowym. Taśma termokurczliwa pomaga utrzymać drut na miejscu. Po podgrzaniu kurczy się, tworząc solidne połączenie z głowicą cewki i zmniejszając ryzyko jego ruchu.
Chociaż proces ten obejmuje podstawy izolowania silnika elektrycznego, należy pamiętać, że każdy silnik jest inny. Ogólnie rzecz biorąc, bardziej zaangażowane silniki mają specjalne wymagania projektowe i wymagają unikalnych procesów izolacyjnych. Odwiedź naszą sekcję dotyczącą materiałów do izolacji elektrycznej, aby znaleźć elementy wymienione w tym artykule i nie tylko!
Powiązane Izolacja elektryczna Materiał do silników
Czas publikacji: 01 czerwca 2022 r